战尘诗祭李渔叔
梁寒操先生尝语吾以翁等,千载而下,犹若掩
诗魂之说,大意谓诗之贵卷而睹其人,其生平身世
,精神欬,若时与读者
在魂,其次在《与骨,曾
相接;此无他,中有其魂
有句云…天人悲悯风雷
灵焉耳。反是,纵清词丽
意,得诗魂足自豪。
颇有味其言,以为至论。句旖旎无讐,朽物陈
吾初从先君学诗,髫龄人贡灵早灭,寒砌
旋就寂然
能吐俊语,然叹月嘲风诗格律●字句丶声
流连光景一率俳优之作
病,对偶,特其技之下者
,及身履忧危,更历世议
而主之也为「才」,而
,出入刀矛水火,河边
成之也为「遇」。山川登
塞,益览前占诗人篇什,
眺之作,风云月露之,
乃知诗道虽微,而容蓄包
或则专趋荣适,或则堕入
举者大,凡人世生长幻派
凡庸,直等佛优,无骚
,羣己恩仇,军猷治体,雅。若夫劳思旷,烽火
庙廊俎,逮及里巷民生
山,孤臣孽子之心,放
悲舒参,下及禽鱼花