冰壹
室香添小(如小字·用亦新),
亭詩選
一燈對似枯,怒夜半骨,深
享詩遇一哲,娜平實居著,水無聲山皓然。又明湖别云:一微
居,字致公,王渔洋之内兄也,家有雨初晴剧可(可二字·渔洋决不肯
,明亡後不仕,卜居大谷,以加北用法),樓四碧垂天·盖将一
2
。静亦以神,惟之渔详,似更西川,向明湖晚照前,一之神
自然,無修爱好之整狼,當略進
,渔洋固好,惟太究聲律,
甜命之。
礼
,又字句,有時局促,必固臻美妙,而信觉有味,如奥哀梨,
万古愁曲
代宗匠,後做之,亦不能無流也
世傳为古愁山,琼肆,於古之
余偶有所非,亦案具爱好之病,後知
君相,無不,笑、亦怒
共非,放能言之如此。
宝公句板佳,如清明云:花,木皮敢人鼓,同一價·而微意
放柳生(如生字,渔祥决不敢用矣所在,写痛流游於确桑田之,
底春禽达好·人在西關山翠惠羞同大同一稻手筆,作者,必遗民
属雨度明。又云:斗也,但不能定其写八所作,子家藏