无题有寄八首
揉邵落花时。南天望新北征雁,万种乡心付子规。
其五
陈永联
闲敬过尽落花时,院绿阴唤子规。春梦不随
客梦寂,宦情还共别情悲。怀人两地怜双瘦,诚
千行换一变0北国危城罗地旅,烽烟匝地羽书驰○
月迹花纵似可,短曲径夜深沉。微风影拂
疏篁,凉露声清野成罐。怨别多情怜楚客,登山
临水忆。开河有梦魂飞苦,况复春寒腻锦表。
尽风流买尽痴,辛酸愁恨恼相思○恩因过重
情尤苦,聚不成欢别更悲。小病怜伊春寂寞,孤衾
轮我梦支离。案芬清影嫌微瘦,不似东篱相赏时。
最爱潇湘淡素粧,风华苹影漾微茫○明眸凝睇
千媚,远黛抹烟态万方。馥应留江上路,伊人
.
宛在水中央春来相思意,写出乡心任断肠万解新慈排阵来·庾郎心碎有沉哀。虚教梦
其三
同心结,可有碧莲前蒂开?饮恨由情作崇,相思
已拼骨成灰。浮生浊世都堪厌,喜得蛾眉解爱才。
秘记窃看波感恩:曾烦藏锦制天孙。深情密意
双瞳,惹爱招变小温。薄福更冻累,转
又作水云奔·人间何限生离别,世乱於今且莫论。人间春去了无痕,啼血声聒昏○草蔓通
白骨,歌酣罗绮朱门。路不隔深梦,心死
恶饮偏敎醉似泥,此怀那得许人知。原应死去难招大地魂。尺素乡隐怜不得,树无枝叶草无根。
愁为塚,不放别来很眉。客思约繁明月夜,旅魂故国泉陵。灾氓争食死,因枝根俱尽也。