丑奴儿慢红
丑奴儿慢红蕉乐之
春阴渐老,还把残红留住。是一束云题输,欲
卷犹舒。解愠南风,吹来可有旧魂无。悲怀缄恨,脑
声化血,空寄变鱼忍记那时美人初见,未报琼
琚。便消得繁英落尽,泪盛水壶。直到而今,凄凉情
绪为君孤。黄梅时节,才晴又雨,随闭吾庐。