访曼殊上人墓(连斋)
余居成都时,每夏季,常约三知友,追凉於「少城三园」。
园中老树参大,浓蔽日,清风徐来,时间鸟语无异于居庐山也○惟
午前卽住,畏暑,留连终日,必待夕阳西卜,始踏日而归。虽有
良友聚,清茗清渴,然昼长如年,亦殊,耐,日朋辈朝夕相见,那
得如许谈话资料?故人各携书一册,坐卧林间,于语尽默对时,自由
披览。而余每日所手者,则苏殊〈子龛僧集也。每读+一还君一钵
无情泪,恨不相洛未惊时」之句,之谓,弥山僧之多情。知
曼殊卜葬西子湖边,私念他日赴杭,当往谒慕。余旣如杭,卜居于钱
塘门外,晨夕游湖,于凭吊小墓苏小坟之余,辄念。余所崇仰之玄
瑛—屡以苏泉所在,询之湖人,均言,知。心常怅怅焉,仲夏某日,
夕阳山,余信步渺博览会桥,由放鹤亭下,傍小贵墓,沿小径前行
,至孤山後,忽觉荷香扑鼻,迹之,得白莲花半故许,皎洁雅较
红莲尤可爱。山阴幽静,树木葱茏·桥倒映,水色如碧此实独
擅里湖之胜。余私忖X曼上人之慕,岂如葬于此欤?举目四,
遥见丛林卜,#一小石塔,急趋瞻视,果曼殊上人理骨处也。绕
塔数过,俯仰良久,山僧诗句,一齐涌上心头。吊古怀人,不觉百端
交集1月色照林,始缓步返,旣已觅得诗僧长眠之所,是夕喜而不寐
,乃濡笔而之记,此民国二十二年六月也。稿置箧中遗失,今
自复念山僧,重为之记如此。