印有四功,侔造化 印执刀如手之执年,,鬼神谓之神,故亦曰铊笔。 多临多墨之外,微妙法 摹刻自然知如何下刀之奇,艺精于一转折经重,顿挫,疾矩方圆谓之工,繁徐,只能意会而不可相参,布置不紊谓 言传也。 用刀有十三巧」又张怀瓘云「古文篆籀书之祖,都无节角,盖欲而有规,圆不失矩人露筋骨乃病也。 凡此皆治印者之要欲法诸书,先求笔,夫治印亦然,明李阳冰云:一为治印之关也。 刻法,正入正法,以中锋入石竖刀略直,其势雄有奇气。 单入正刀法以一面侧入把刀略卧其势平,臻于大雅,双入正刀法,两面侧入石,卧刀势平不可经滑,衡刀法,以中锋抢上无旋刀宜刻细白文。 涩法,欲行不行,不可轻滑潦草,宜用摹士迟刀法,徘徊审,不可率意轻滑刀法,停蓄顿挫,贸后地步与涩迟二法略巽。 复刀法,一刀不到再复之,看病在何处,复刀救之。 轻刀法,轻举而不痴重非浅率之谓,埋刀法,笔锋藏而不露,刀法着而不浮。 切刀法,直下而不转旋急就切玉皆用此法,舞刀法,迹外传神熟极生巧平刀法平起其脚用刻朱文白文亦间用。 以上刀法十三种全在初入用刀之时,心手相应,各得其妙。