辽
1.韩制心者,幽州安次人也。久德崇,善医,视人形色,輙决其病。累官至武定军节度使。制心善训鹰隼,尝自谓训民亦类是。统和中,为归化州(今镇城)刺史。数以不曲法、不虐民、不爱官自箴。州民苦岁不登,奏免租赋;被兵,奏发廪赈之。有好佛法者,则召至庭下,曰:吾不知此,若心无私,则近之矣。为此者,其殆非吾民乎?开泰中,拜上京留守,进汉人行宫都部署,封漆水郡王。以皇后外弟,恩遇日隆。尝内宴,遇欢洽,时辙避之。上及后怪问,对曰:宠贵鲜能长保,臣以是为忧耳。太平中,历南京留守,徒王燕。年五十三卒。旧部民闻之,若丧父母云。P406
1.杨佶者,燕京人也。幼颖悟异常,读书自能成句,识者奇之。弱冠,声名籍甚。统和二十四年,举进士第一,历校书郎、大理正。开泰六年,转仪曹郎,典掌书命。累官翰林学士,文章号得体。重熙元年,陞工部尚书,历忠顺军(今蔚州)节度使,加特进、检校太师、同中书门下平章事。十五年,出为武定军(今保安)节度使。境内亢旱,苗稼将稿,视事之夕,雨泽霑足。百姓歌曰:何以苏我?上天降雨。谁其抚我?杨公为主。漯阳水失故道,岁为民害,乃以己俸创长桥,人不病涉。及被召,郡民攀辕泣送。上御清凉殿宴劳之,即日除吏部尚书兼门下侍郎、同中书门下平章事。上曰:卿今日何减吕望之遇文王?佶对曰:吕望比臣遭际有十年之晚。上悦。其居相位,以进贤为己任,事总大纲,责成百司,人人乐为之用。三请致仕,许之。岁时,上遣使存问云。P406