1.兰陵武王长恭,一名孝瓘,文襄第四子也。累迁并州刺史。突厥入晋阳,长恭尽力击之。芒山之败,长恭率五百骑再入周军,遂至金墉之下,被围甚急,城上人弗识,长恭免胄示之面,乃下弩手救之,于是大捷。武士共歌证之,为兰陵王入阵曲。历司州牧,青、瀛二州,后为大尉,前后以军工别封巨鹿、长乐、乐平、高阳等郡公。芒山之捷,为后主所忌,乃求安身之术于尉相愿。武平四年,帝使徐之范鸩杀之,赠太尉。长恭貌柔心壮,音容兼美,为将躬勤细事,每得甘美,虽一瓜数果,必与将士共之。初在瀛洲,与行参军杨士琛有隙,乃杖之二十以安之。史臣曰:文襄诸子,咸有风骨,虽文雅之道,有所不足,而武艺英姿,多堪禦侮。纵后咸阳赐剑,歼覆有徵,若使兰陵获全,未可量也。而终见诛翦,以至土崩,可为太息者矣。P29-30
1.后主纬武,成长子民乱,暴雷。在位十三年,播迁青州,为周师所擒,并太后、幼主送长安,封温国公。后与任城王湝同死之。P30
1.章武郡王,库狄干,善无人。从神武起兵,封王。子士文嗣。P30
1.清河王高励,蓚人,北齐朔州大行台仆射,袭爵清河王。后周改封乐安王。P30
1.广川公测,文帝族子,以从魏孝武西迁,封傅一世。P30