魏晋南北朝
1.河间王昙之,武帝永宁元年冬十月丁巳,薨。二子国璠、叔璠皆奔秦。刘友益书法曰:刘裕志移晋鼎,宗室出奔,盖远祠也。P23
1.清河康王遐,遐字深度,美容仪,有精彩,武帝爱之。既抚军将军,加侍中。遐长而儒弱,无所是非。性好内,不能接士大夫。及楚王伟之与兵也,使遐妆衞瓘故吏荣晦,遂书杀瓘子孙。遐不能禁,为世所尤。永康元年薨,年二十八。四子。其第四子端,初封广川王。兄铨之为皇太子也,转封豫章,礼秩如皇子。拜散骑常侍、平南将军、都督江州诸军事、假节。当之国,会洛阳䧟没,端东奔苟晞于蒙。晞立为皇太子七十日,为石勒所没。P23
1.高阳王睦,睦长子彪,出继宣帝弟敏。少笃学不倦,然好色薄行,为睦所责,故不得为嗣。虽名出继,实废之也。后博览群籍,多所修辑。武帝后拜彪散骑常侍。卒,年六十余。P23
1.东瀛公腾,宣帝弟某之后,改王新蔡。薨,谥曰哀。P23
1.河间王洪,宣帝从曾孙,出继叔父昌武亭侯,遣仕魏,历位典农中郎将、原武太守,封襄贲男。武帝受禅,封河间王。立十二年薨,谥曰平。P23