元
1.瞻思,邑人,生九岁,日记古经传至千言。及长,践履笃实,学问该洽。延祐初诏以科第取土,瞻思不赴,既而侍御史郭思贞等荐之。泰定三年以遗逸征至上都。见帝于龙虎台,眷遇优渥。时倒刺沙柄政,瞻思独不往见,倒刺沙屡使人招致之,以养亲辞归。天历三年召入为应奉翰林文字,进所著《帝王心法》,文宗称善,诏预修《经世大典》,论议不合,坚以母老辞,遂赐币遗归。至元二年。拜陕西行台监察御史,上《封事条戒》,里有执政陕西行省者恣为非道,发其罪,辄弃职夜遁。及分巡云南,按省臣之不法者,其人即解印去。寻除佥淛,西肃政廉访司事,以浙右诸僧寺私弊,建议请劝归本族,俾供王赋。朝廷是之,即著为令。四年以病免归,后召为秘书少监,辞疾不赴。卒,谥文孝。所著有《四书阙疑》、《五经思问》、《正大诸臣列传》、《审听要诀》及文集三十卷,藏于家。P108
1.苏天爵,邑人,父至道历官郎中。天爵由国子学生公试,名在第一,释褐授从仕郎,大都路蓟州判官。改翰林国史院典籍。至顺元年预修《武宗实录》,升修撰。擢江南行台监察御史,讯囚于湖北,湖北地僻远、民獠杂居。天爵冒瘴毒遍历其地,囚有讼冤者。天爵曰,“宪司岁两至,不言何也?”皆曰:“前此讯囚者应故事耳,今闻御史至,当受刑,故不得不言。”天爵为之太息,每事必究心,虽盛暑犹夜构灯治文书无倦,明讯详核,多所平反。为御史四月阅章疏凡四十五。上自人君。至朝廷政令、稽古礼文、闾阁幽隐知无不富。寻除中书右司都事兼经筵参赞官。累迁吏部尚书、议中书省。时朝廷更立宰相,庶务多所菀张,天爵言无顾忌。夙夜谋图,须发尽白。后为江浙行省参知政事。总兵饶信,克复一路六县。其方略节制。虽老帅宿将不能过之。然以忧深病积,遂卒于军中。尝著《国朝名臣事略》十五卷、《文类》七十卷,学者称为滋溪先生。P109