太平,字允中,初姓贺氏,名惟一,后赐姓蒙古氏,名太平,胜之子也。至正十七年,为中书左丞相。二十年,拜太保,养疾于家。会阳翟王阿鲁辉帖木儿倡乱,骚动北边,势逼上都,皇太子乃言于帝,命太平留守上都,实欲置之死地。太平遂往。有同知太常院事脱欢者,太平子也先忽都故将也。闻阳翟王将至,乃引兵缚王至军前,太平不受,令生致阙下,北边以宁。太平终不以为己功,后为皇太子所恶。安置土蕃,逼令自杀。子也先忽都,名均,字公秉。太平之为相也,务广延才彦,而也先忽都以丞相子又倾已下士,以故名称籍然。至正十九年,群盗由开平东屯辽阳,诏也先忽都以知枢密院事兼太子詹事率师往讨。至则遣将拔懿州省治,盗逾辽河东奔。而朝廷谗构日甚,罢为上都留守,寻改宣政院使。已而搠思监徇皇太子指,诬奏也先忽都等不轨,贬撒思嘉之地。复奏其违命,杖杀之。[《元史·太平传》] P184
刘德温,字纯甫,大兴人。大德中,升嘉议大夫、同知上都留守司事。省檄和籴粮,民以价不时得,递相观望。德温下令曰:“粮人价出,吏有敢为弊者,罪之。”于是粮不逾时而集。卒,赠礼部尚书,谥清惠。[《元史•本传》]P185