虏酋俺答以去岁冬自宣府求贡,朝议不准。入春请求益数,屡叩宣大各边陈款。其子脱脱复率十余骑诣宣府、宁远堡暗门呼通事出攒刀为誓,求通贡市。赠通事马二匹,留真夷虎剌记等四人为质而去。未几复缚我叛卒朱锦、李宝,以示诚恳。于是宣大督抚苏祐等以其事闻曰:去年丑虏逆天犯顺,震惊畿辅。今者复屡以贡马为请,虽虏情变诈,难以遽信,而据其踪迹,约有数说:盖闻我皇上赫整六师,将出北塞问罪,其畏威一也;虏昨岁犯顺归,人畜多死,闻多怨艾,其悔罪二也;虏甚嗜中国货卤,掠则利归部落求贡则归,酋长其贪利三也;小王子者,俺答之侄也。俺答桀骜,久不听其约束,而耻为之下,兹求归顺,将假朝廷官爵与其侄争雄,其慕名四也;臣等多方译审,累次哨探,参伍虏情,有此四者,今虏屡递番文,动称故典,援比各夷,留使为质,缚叛示信,揆情度势,有难直拒者。臣等窃以在虏之险诈难测,在我之制驭有道,求贡之初,其诚与诈似不必深究。既贡之后,其顺与逆亦难以逆,睹何其虏,以求贡为名,其词顺而朝廷许之。其体尊若是,则可许矣。苐当不忘戒备,使其诚也。固在吾覆诚之中,不诚亦以待之,足以慑其气而不堕其讨,故曰不必深究也。既贡之后,虏果肃共天命保塞,来王始终不二,未可知也。或其部落不一,谲诡无常,肆彼无厌,要彖难从,未可知也。中国苐当无问顺逆,时加谨备为善,而又安能逆睹哉?大抵自古帝王之御夷狄以不治,治惟之先自治而已。为今之计宜外示覊縻,内脩战守虏,既称部落众多,食用不足,欲先许开市以济。自前令其将各部夷众于宣大、延宁分投开市,以我之布帛米粮,易彼之牛羊骡马。既可以中彼所欲,因借以壮我边备。虽所费亦不为虗,且夏秋之间分其兵马,纵异心亦难遽合,交易之际量加犒赏,亦可以剌探虏情,预为经略。虏果奉约,惟谨终岁不内犯,俟至来春,然后议其通贡。如其蓄诈不诚,秋高复肆,则我之边备原未尝弛,曲直诚伪胜负自分,虽有狡黠再难藉口。伏乞宸断,速赐施行边方,幸甚。诏兵部会,廷臣从长计议以闻。于是兵部尚书赵锦、会同咸宁侯仇鸾等、吏部侍郎李默议称:永乐、成化间皆尝说马市辽东,以待海西女直及朵颜三卫诸夷。今虏酋俺答等求开马市,既以所亲信夷俊虎剌记等为质,复缚送我叛人朱锦、李宝,情词诚款,似宜比照辽东事例,暂为允许。第其事体重大,经始当慎请简。命练习边事为夷虏知名文职大臣一员,奉敕前诣大同。选委夷虏素服参游武臣一员,会同总督镇巡,召集虏酋,宣谕威德。果能约束部落,再不敢犯塞,许于大同五堡边外开立马市。本部发马银十万两,令买叚等物,充用其宣府、延宁诸镇,听各督抚官酌量地方,与就近各夷部落开市,每年四次,俱各于冬季约限马数,仍谢各镇严兵益备,用戒不虞,一应绥接防范事宜,悉听差去大臣从宜酌处,务求经久可行。候市易毕日,还京覆奏。疏入,上意未决,以问内阁大学士严嵩。对此事边臣计虑亦甚周详,盖用以缓,彼之入修我之备,非以此为可恃,而遂忘备也。既兵部会官,议奏相应暂准开行,但一年四次,每次用马价银十万两,似期密而费广。且犬羊溪壑,将来难以限阻,臣一年惟准开二次为宜。上然之,乃下其疏曰:尔等谓边臣译审,虏情诚恳,准岁开马市二次,马价如议。给发文武二臣所司各举以闻,各总镇官仍严缉奸细,无今私自交通、争利启衅、漏泄边情,违者重治不贷,余悉如拟。寻又谕吏部致仕侍郎史道亟取来京命,以原职兼右佥都御史前赴大同经略边事,其武臣兵部请以京营参将往,洪往从之。