前军右都督杨俊言:今之所急莫北虏。比此虏往时酋长尚在,东西诸番来附,然犹取获而归。今则脱脱不花王既为所弑,悉有其众,而东自女真、兀良哈野人,西自蒙古赤斤、哈密,皆已受其约束。此其包藏祸心,窥伺边境,直须时而动尔。闻其妻孥辎重俱在哈剌莽来,去宣府才数百里,其精壮屯于沙窝,尤为至近。今沿边关塞,如大同、宣府、怀来、辽东、山海、永平、宁夏、延绥、甘凉、庄浪等处,宿兵不下数十万。臣之愚计以为险阻量留守御,其余壮勇,选彼处老成谋略将官统率。迤西者悉赴代州等处操练,迤东者悉赴永平等处操练。于在京选调人马,申命股肱大臣以为统帅,赴大同、宣府会合。所在人马列营而守以为正兵,其永平所操人马赴独石一带按伏,代州人马赴偏头关一带按伏,以为奇兵。我于是或拘绝其使以激其怒,或檄数其叛逆不义之罪,彼必来侵。我之正兵坚壁清野,坐观其变。密遣奇兵日夜倍道,捣其巢穴,使彼前不得进,后不能顾,以覆其众。彼或察知吾谋,还兵相救,我乘其奔溃,奇兵夹击,立可摧败,此实战攻取胜之一机也。抑臣又闻三军之害,犹豫最大。昔在有宋澶渊之役,若从寇准之议,必无靖康之悔。今若间以群疑,失今不治,臣恐他日之患,又有甚于今日者。臣愿陛下重念。天下者,祖宗之天下。人民者,祖宗之人民。纵欲息兵保民,暂安一时,宁不思祖宗创业守成之艰乎?而臣等文武诸臣何面目忍耻偷生,与此虏并立于斯世乎?臣一家父子兄弟受恩实深,马革裹尸固其分也。事下总督、总兵及各营大小头目会议。少保兼兵部尚书于谦等言:贼虏也先违天背德,迹其所为罪恶,诚两间所不容,讎耻则万世所必报者。今杨俊要起调大军剿贼,诚有忧国之心,但兵者国之大事,社稷安危系焉,苟如俊所言,悉调诸路军马会合杀贼,万一我军出境,贼与我牵制,别分犬羊由间道乘虚四散剽掠,则是自撤守备,固非万全之举。兼之国家之患,非止北虏,东南寇盗未尽殄除,河南流民屯聚,俱要官军镇靖,岂可轻内重外、率意举动?且夷狄之性,利于疾速,不能持久,去来如风雨聚散、如蜂蚁得利,则鸱张失势、则鼠遁乃其常态。若欲紏诸道之兵涉辽远之境,坑不测之虏,将卒素不相知,号令不出于一臣,等愚计未见其可。疏上,诏从谦等议。