众京师大军出居庸、直隶,大军出紫荆、河南、山西,出鴈门,与夫宣府等卫大军指日刻期,诸道并进,并力夹攻,协心擒捕,决胜于须臾,安边于悠久。迎驾回还,穷寇自遁,则功可成而耻可雪,勿谓此寇不足忧,勿谓和议为可信,苟安于一时,贻悔于后日。即今云浑、应、朔等州县,天城、阳和等卫所官吏、军民、人畜已困两月余,贼兵尚在往来游骑各处搜掠,田禾不得收成,牛羊不得牧放,粮食将尽,薪刍无遗,犹悬待解,犹饥待哺,倘或坐视不顾,臣恐各城不攻而自拔矣。其也先欲送驾回京,游为亲姻,实则未为可喜,虚则愈为堤防。先令收其胡党,招回游骑,方许送驾。仍令枭将拥兵居庸,慎防乘机,不可委任奸邪专权用事曩者。江南草寇生发,皆以诛王振为名,自侍讲刘球之死,中外皆以杀谏官,为讳为厉之阶莫甚于此。