《隋书·地理志中》
朝代: | 隋唐五代 |
地市: | 石家庄市 |
出处: | 魏徵、令狐德棻:《隋书》卷30《地理志中》,北京:中华书局,1973年,第859-860页。 |
标签: | 风俗、民族融合 |
文献题解:《隋书》为记载隋代历史的纪传体史书,85卷,唐魏徵、令狐德棻撰,或题魏徵、长孙无忌撰。凡本纪五卷、列传五十卷,志三十卷。其中,梁、陈、齐、周、隋《五代史志》原单行,后编入《隋书》。为研究有隋一代的基本文献。
史料摘抄:信都、清河、河间、博陵、恒山、赵郡、武安、襄国,其俗颇同。人性多敦厚,务在农桑,好尚儒学,而伤于迟重。前代称冀、幽之士钝如椎,盖取此焉。俗重气侠,好结朋党,其相赴死生,亦出于仁义。故《班志》述其土风,悲歌慷慨,椎剽掘冢,亦自古之所患焉。前谚云“仕官不偶遇冀部”,实弊此也。魏郡,邺都所在,浮巧成俗,雕刻之工,特云精妙,士女被服,咸以奢丽相高,其性所尚习,得京、洛之风矣。语曰:“魏郡、清河,天公无奈何!”斯皆轻狡所致。汲郡、河内,得殷之故壤,考之旧说,有纣之余教。汲又卫地,习仲由之勇,故汉之官人,得以便宜从事,其多行杀戮,本以此焉。今风俗颇移,皆向于礼矣。……离石、雁门、马邑、定襄、楼烦、涿郡、上谷、渔阳、北平、安乐、辽西,皆连接边郡,习尚与太原同俗,故自古言勇侠者,皆推幽、并云。然涿郡、太原,自前代已来,皆多文雅之士,虽俱曰边郡,然风教不为比也。
按语:此材料论及各地习尚风俗,对河北地区多有涉及,其各地习尚风俗之形成,很大程度上是各地之间包括诸民族之间交流交往交融的产物。