《旧唐书·王武俊传》
朝代: | 隋唐五代 |
地市: | 石家庄市 |
出处: | 刘昫等:《旧唐书》卷142《王武俊传》,北京:中华书局,1975年,第3874页。 |
标签: | 李抱真、贾林 |
文献题解:《旧唐书》为记载唐代历史的纪传体史书,五代刘昫等撰。200卷,其中本纪20卷、志30卷、列传150卷。保存了大量原始文献,是研究唐代历史的基本典籍。
史料摘抄:(建中四年)六月,李抱真使辩客贾林诈降武俊。林至武俊壁曰:“是来传诏,非降也。”武俊色动,征其说,林曰:“天子知大夫宿诚,及登坛建国之日,抚膺顾左右曰:‘我本忠义,天子不省。’是后诸军曾同表论列大夫。天子览表动容,语使者曰:‘朕前事误,追无及已。朋友间失意尚可谢,朕四海主,毫芒安可复念哉!’”武俊曰:“仆虏将,尚知存抚百姓,天子固不专务杀人以安天下。今山东大兵者五,比战胜,骨尽暴野,虽胜与谁守?今不惮归国,以与诸侯盟约,虏性直,不欲曲在己。朝廷能降恩涤荡之,仆首倡归国,不从者,于以奉辞,则上不负天子,下不负朋友。此谋既行,河朔不五旬可定。”
按语:贾林劝说王武俊降唐,展示出高超的论辩艺术。首先肯定王武俊性本忠义,其反叛只是被迫而为,朝廷亦有一定的责任,从而打动了王武俊。李抱真为粟特人,王武俊为契丹人。